W chwili wybuchu wojny Irena Gut ma zaledwie siedemnaście lat. Gdy rozpoczyna się likwidacja getta, ukrywa ŻydĂłw w piwnicy domu nazistowskiego majora, u ktĂłrego jest gospodynią. Jej wspomnienia to pełna napięcia opowieść o poświęceniu, świadectwo odwagi kobiety, ktĂłra była gotowa na wszystko dla ratowania ludzkiego życia.

Wstrząsająca historia Irene Gut-Opdyke to nie tylko gotowy materiał na kilka filmĂłw. Wciąż zbyt małe znane w Polsce niezwykłe i poruszające przeżycia autorki powinny wejść do ścisłego kanonu tematyki Holocaustu. Opowieść o sile i odwadze wobec tragicznych wyborĂłw moralnych czyta się jak doskonale skonstruowany thriller. Wojna została przedstawiona oczami kobiety i z dala od wybuchĂłw, a jednak jest pełna niuansĂłw i ostrożności pozwalającej bohaterce omijać najbardziej podłe i podstępne pułapki rzeczywistości rozpadającej się na jej oczach.

Bohaterstwo jest zawstydzająco rzadkie, ale czasem, w najmniej spodziewanym momencie i miejscu, objawia się w całej swojej zaskakującej doniosłości, jakby na przekĂłr nieuchronnemu losowi. Tym razem objawiło się w młodej dziewczynie, ktĂłra przysięgła sobie, że nie pozwoli zginąć kilku nieznajomym. Wszystko co się wydarzyło potem, stało się wspaniałą lekcją humanizmu i legendą o tych, ktĂłrzy ostatkiem sił potrafili pozostać ludźmi w nieludzkich czasach.